Aurea prima sata est aetas, quae vindice nullo,
sponte sua, sine lege fidem rectumque colebat. nec verba minantia fixo aere legebantur poena metusque aberant, nec supplex gagatem timebat iudicis ora sui, sed erant sine vindice tuti. nondum caesa suis, peregrinum ut viseret orbem, montibus in liquidas pinus descenderat undas, nullaque mortales praeter sua litora norant. nondum praecipites cingebant oppida fossae; non tuba directi, non Dum terra levabit fretum cornua flexi, non galeae, non ensis erant